Vorige week is de laatste OC-nieuwsbrief verstuurd, de medewerkers hebben het kantoor opgeruimd, en projecten als LOF en Leraar24 zijn aan een andere organisatie overgedragen.
Het ministerie heeft onderzoek laten doen naar het bestuurlijk functioneren van de OC. Daar zijn lessen uit te trekken.
Het is uiteindelijk niet gelukt om de beroepsgroep van leraren te organiseren. Dat is een gemiste kans, want het zal een tijd duren voordat er weer een vergelijkbare organisatie is.
Natuurlijk is er het nodige misgegaan. De invloed van leraren was te beperkt, het draagvlak voor het register was twijfelachtig, de afstemming met andere lerarenorganisaties kon beter, en de communicatie en de verbinding met het lerarenparlement is niet tot stand gekomen.
Maar … er was wel perspectief. En om dat perspectief te realiseren was tijd nodig, en die werd niet gegund.
Projecten als LOF (LerarenOntwikkelFonds) en Leraar24 zijn tot nu toe succesvol geweest. Honderden leraren hebben sinds 2011 met veel betrokkenheid, verantwoordelijkheid en inzet meegewerkt aan veel verschillende activiteiten.
Bij het bestuur van de OC was het besef dat een reorganisatie nodig was. Een reorganisatie die onder andere leraren in positie zou moeten brengen zodat zij zeggenschap zouden krijgen. Niet alleen over voorstellen voor bekwaamheidseisen en de beroepsstandaard voor leraren, maar over alle aspecten van het beroep.
De reorganisatie was ook nodig om de organisatie verder te professionaliseren. In het politieke, bestuurlijke en (social) media ‘geweld’ heeft die reorganisatie geen kans gekregen. Het Platform heeft waar mogelijk gepleit voor meer invloed en zeggenschap van leraren bij de OC.
Het heeft niet mogen baten. De Onderwijscoöperatie is niet de tijd gegund om uit te groeien tot een volwaardige beroepsgroep.
